شیخ صدوق درکتاب امالی از ابن عباس نقل کزده است که گفت:اهل بهشت هنگامی که در بهشت غرق در رحمت الهی هستند نوری را مانند نور خورشید مشاهده میکنند که درخشندگی وتابش خاصی دارد.
بهشتیان گویند:خداوندا!تودرکتاب عزیزخودفرموده ای :《لایرون فیها شمسا》در بهشت خورشید را نمیبینند،پس این چه نوری است.؟
خداوند تیارک وتعالی جبرئیل را به سوی آنها روانه کند و به آنها بگوید:
لیس هذه بشمس،ولکن علیّا و فاطمه ضحکا فاشرقت الجنان من نور ضحکهما
این نوری که مشاهده کردید نور خورشید نیست بلکه علی و فاطمه خنده ای کردند،واز نورلبخند آنها چنین تابشی و درخششی دربهشت ظاهرگردید.
