دریای خیالیم، نمی نیست دراینجا
جز وهم، وجودو عدمی نیست دراینجا
رمزدوجهان ازورق آینه خواندیم
جزگردتحیّر،رقمی نیست دراینجا
گردحشم بی کسی ات سخت بلند است
از خویش برون آ،علمی نیست دراینجا
ما بی خبران،قافله ی دشت خیالیم
رنگ است به گِردش، قدمی نیست دراینجا
برهم نزنی سلسله ی ناز کریمان
محتاج شدن،بی کرمی نیست دراینجا
از حیرت دل بند نقاب تو گشودیم
آئینه گری کار کمی نیست دراینجا
بیدل، من وبی کاری ومعشوق تراشی؟
جزشوق برهمن،سنمی نیست دراینجا
«بیدل دهلوی»
منبع: کتاب بیدل به انتخاب بیدل
قدم گذاشت به روی دلم غبارغمت
میان سینه بلند است بیرق وعلمت
دوباره باز زچشمم ستاره می بارد
میان این همه آزاده حرم از کرمت
عروج میکنم ازدل به سوی تووقتی
میان تکیه بگیرم نوای دم به دمت
طواف می کنم ازدوربارگاه تورا
هنوز مستم ازآن بوی سیب صبحدمت
«مرازخویش بگیرو به خویش برگردان»
بده به شعردلم سوزو آه محتشمت
هنوز ذکر عطش مانده دردل صحرا
فرات بودو نشد نذرخشکی دولبت
صدای وای غریبم حسین مادرتو
هنوز می رسد از قتلگاه محترمت
حدیث مفصل
به پرده بود جمال جمیل عزّوجل
به
خویش خواست کند جلوه ای به صبح ازل
چو خواست آن که جمال جمیل بنماید
علی
شد آینه، خیرُ الکلامِ قَلَّ و دَل
من از مفصّل این نکته مجملی گفتم
تو
خود حدیث مفصّل بخوان از این مجمل
عمان سامانی
